من چرا هیچی به یاد هیچکسی نمیارم ؟
من چرا هیچی به یاد هیچکسی نمیارم ؟
این منم که از همه آدما خاطره دارم ؟
مث یه دفتر خاطرات دلم حرفها داره
نمیخوام پیشم باشی اینجوری خیلی بهتره
بزا تو همون روزا سیر کنم و زنده باشم
نمیخوام به زور توی زندون قلبت جا بشم
خاطره میاد و سنگ پرت میکنه به شیشمون
میگه بوی عطر تو پیچیده توی آسمون
پنجره باز میشه و منو تا ابرا میبره
انگاری تو آسمون چشمای تو قشنگتره
رنگ چشمای تو از شب منم سیاهتره
من میخوام با تو بره رنگ سیاه خاطره
من شاید هیچی به یاد هیچکسی نمیارم
اما تو دلم بدون،از همه کس یادی دارم
مث رودخونه ها یک جا نمیمونی تو میری
تو میری از پیش من آخه تو هم مسافری
اما اشکالی نداره تنهایی رفیقمه
بی تو بودن تا ابد قشنگترین شعر منه